Złącze BNC

• Krótkie wprowadzenie

Złącze BNC (angielski: bagnet Neill Concelman, dosłownie przetłumaczone jako „bagnet Neilla Concelmana”) to bardzo popularny terminator kabla koncentrycznego RF. Złącze kabla BNC składa się z środkowego styku, osłony i gniazda. Zawiera trzy części: podstawę złącza BNC, pokrywę zewnętrzną i sondę. Nazwa złącza BNC pochodzi od mechanizmu blokującego i jego wynalazców, Paula Neilla z Bell Labs (który wynalazł terminal N) i Karla Concemana z Amphenol (który wynalazł terminal C). Złącza kabla BNC muszą być podłączone do obu końców każdego segmentu kabla.

• Typ

Złącza BNC obejmują:

1. Głowica BNC-T, służąca do łączenia kart sieciowych komputerów i kabli w sieci;

2. Złącze baryłkowe BNC, służące do połączenia dwóch cienkich kabli w dłuższy kabel;

3. Złącze kabla BNC, służące do spawania lub skręcania na końcu kabla;

4. Terminator BNC, stosowany w celu zapobiegania zakłóceniom spowodowanym odbiciem sygnału po dotarciu do przerwania kabla. Terminator to specjalny rodzaj złącza, w którym znajduje się starannie dobrany rezystor odpowiadający charakterystyce kabla sieciowego. Każdy zacisk musi być uziemiony.

• Ocena jakości

1.Z powierzchni produktu lepiej mieć jasną i delikatną powłokę. Im wyższa czystość miedzi, tym jest ona jaśniejsza. Niektóre produkty mają jasną obudowę, ale są wykonane z żelaza.

2. W przypadku testu adsorpcji magnetytu z materiałów żelaznych wykonane są zazwyczaj tylko sprężyna bagnetowa i sprężyna tylna; Zacisk drutu, sworznie i obudowa wykonane są z miedzi, pozostałe elementy ze stopu cynku.

3. Zdrap powłokę powierzchniową, aby zobaczyć materiał: Użyj ostrych narzędzi, takich jak ostrza, aby zeskrobać powłokę powierzchniową, aby wizualnie zobaczyć materiał, a następnie porównaj materiał produktu, zdrapując powłokę z zacisków drutu, sworzni i tulejek ekranujących.

Oprócz powyższych metod można przygotować do testów również wysokiej jakości głowicę żeńską.

• Origin

Złącza BNC są bardzo podobne do zacisków B i C. Złącze gwintowane TNC (Threaded Neill Concelman) ma lepszą wydajność w paśmie mikrofalowym w porównaniu do BNC.

• Dane Techniczne

Złącza BNC występują w dwóch wersjach: 50 omów i 75 omów.

Podczas podłączania złącza 50 omów do kabli o innej impedancji prawdopodobieństwo błędów transmisji jest stosunkowo niskie. Różne wersje złączy są ze sobą kompatybilne, jednak w przypadku innej impedancji kabla może dojść do odbicia sygnału. Zwykle złącza BNC mogą być używane przy częstotliwościach 4 GHz lub 2 GHz.

Złącze 75 omów służy do podłączenia sygnału wideo i DS3 do centrali firmy telekomunikacyjnej, natomiast złącze 50 omów służy do transmisji danych i transmisji RF. Nieprawidłowe podłączenie wtyczki 50 omów do gniazda 75 omów może spowodować uszkodzenie gniazda. W zastosowaniach o bardzo wysokiej częstotliwości należy używać złączy 75 omów.

• Instrukcje

Złącza BNC służą do transmisji sygnałów RF, w tym do transmisji analogowych lub cyfrowych sygnałów wideo, podłączania anten amatorskiego sprzętu radiowego, podłączania lotniczego sprzętu elektronicznego i innego elektronicznego sprzętu testującego. W dziedzinie elektroniki użytkowej złącza BNC służące do transmisji sygnału wideo zostały zastąpione zaciskami RCA. Za pomocą prostego adaptera terminale RCA można stosować w urządzeniach wyposażonych wyłącznie w złącza BNC.

Terminale BNC były szeroko stosowane w sieci Ethernet 10base2, jednak w związku z zastąpieniem kabli koncentrycznych skrętką komputerową trudno jest spotkać karty sieciowe z terminalami BNC. Niektóre sieci ARCNET kończą kable koncentryczne zaciskami BNC.

• Podobne złącza

Złącza BNC są powszechnie używane w NIM, ale zostały zastąpione przez mniejsze LEMO 00. W warunkach wysokiego napięcia częściej spotykane są złącza MHV i SHV. Złącza MHV można na siłę połączyć ze złączami BNC. W rezultacie opracowano bezpieczniejsze złącze SHV, którego nie można podłączyć do zwykłych złączy BNC.

Na terenie byłego Związku Radzieckiego złącza BNC były replikowane jako złącza SR-50 (ros. Tsar-50) i SR-75 (Tsar-75). Ze względu na konwersję z imperialnych na metryczne złącza te różnią się od BNC, ale można je łączyć na siłę. Złącze z podwójną wtyczką BNC (znane również jako dwuosiowe BNC) wykorzystuje tę samą obudowę blokady noża co BNC, ale zawiera dwa niezależne punkty stykowe (parę gniazd wtykowych), umożliwiając podłączenie par różnicowych 78 omów lub 95 omów, np. jako RG-108A.

Mogą pracować przy częstotliwości 100 GHz i napięciu 100 V. Podwójne złącze BNC nie jest kompatybilne ze zwykłymi złączami BNC. Trójosiowe BNC (znane również jako TRB) jednocześnie łączy sygnały, warstwy ekranujące i uziemienie. Używany w czułych elektronicznych systemach pomiarowych, nie może być używany bezpośrednio ze złączami BNC, ale można go podłączyć do ogólnych złączy BNC za pomocą adapterów.